Un infinito devir depara a incongruente vida,
Unha ollada cara atrás
Unha porta sen saída
Un espazo que se alaga,
de absurdos cheos baleiros
e de media irreflexión están os camiños cheos,
volver atrás é inútil
non hai que botalo de menos,
porque o camiño avanza
non hai que buscar fundamento
para afogarse no pasado e vivir en sufrimento.